Καλησπερα. Αν σου ειναι ευκολο, μπορεις να γραφεις τι ειναι αυτα που βλεπουμε; Γιατι υπαρχουν και καποιοι ασχετοι σαν και μενα, που δεν γνωριζω παρα μονο τα πολυ βασικα.
Ωωωωω... ευχαριστώ για την απέραντη χαρά και τη μεγάλη τιμή, αγαπημένη μου φίλη! Οι φωτογραφίες σου που είναι ιδωμένες με τα μάτια της ψυχής σου με συναρπάζουν και με συγκινούν. Δεν έχω εικόνες να σου χαρίσω Ντινάκι μου κι έτσι σου αφιερώνω ένα ποίημα φθινοπωρινό του Νερούδα που είχα μεταφράσει στα Φθινόπωρα των Ποιητών και που το αγαπώ πολύ...
Ποίημα 6
Σε θυμάμαι όπως ήσουν το τελευταίο φθινόπωρο. Ήσουν γκρίζος μπερές και καρδιά σε γαλήνη. Στα μάτια σου τσακώνονταν του δειλινού οι φλόγες. Και τα φύλλα έπεφταν στο νερό της ψυχής σου. Κολλημένη στα μπράτσα μου σαν αναρριχητικό, τα φύλλα μάζευαν την αργή και ήρεμη φωνή σου. Φωτιά της έκπληξης όπου η δίψα μου καίγεται. Γλυκός γαλάζιος υάκινθος πλεγμένος στην ψυχή μου. Νιώθω να ταξιδεύω στα μάτια σου σ' απόμακρο φθινόπωρο: γκρίζος μπερές, φωνή πουλιού και καρδιά σπιτική όπου μετανάστευαν οι πιο βαθιές λαχτάρες μου κι έπεφταν τα φιλιά μου ζωηρά σαν κάρβουνα. Από καράβι ουρανός, από τον κάμπο λόφοι. Η θύμησή σου είν' από φως, από καπνό, από λιμνούλα σε γαλήνη! Πιο πέρα από τα μάτια σου φλεγόντουσαν τα δειλινά. Φύλλα ξερά φθινοπωρινά στροβιλιζόνταν στην ψυχή σου.
εκεί... όπου φύλλα του φθινοπώρου... να ξεθωριάζουν σε ποικιλία χρωμάτων... ως ανάμνηση χρώματος πράσινου... να πέφτουν σε γη... να γεννιέται η ελπίδα μωβ... υπέροχα τα χρώματα φθινοπώρου συνθέτουν οι φωτογραφίες σου!!!!
Αντωνη,ήταν οι ονομασίες δεντρων του δασους στο ιδιωμα του χωριού μου:) πάρε τωρα και τις επίσημες ονομασίες,όσες δεν ξερει θα τις βρεις και στο ιντερνετ:Κουταουπιά,μελιά,φτελια, γαυρος(οχι ο δικος σου,ε!:)), φλαμουριά,βελανιδιά...πόσα ήξερες;
Αντωνη,και τα δυο ειναι δεντρα του δάσους,αγαπημενη τροφή αιγοπροβατων,δε δινουν καρπό φαγωσιμο,το ξύλο της μελιάς πολυ σκληρό και ελαστικο,φκιάχναμε μ'αυτό σφεντόνες,ο γαυρος(ειπαμε καμια σχεση με το θρύλο:)),σκληρό ξύλο,ιδανικο για...ξύλο ,γι αυτό και στο χωριό μου λεγανε, "ε,ρε,γαυριά που σου χρειάζεται:)) δες περισσοτερα http://www.eoskaterinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6:2010-03-06-21-17-33&catid=7:2010-03-06-21-13-20&Itemid=8
και http://www.coupaki.gr/koupaki/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=39&Itemid=77
Βρε-βρε,τι γίνεται εδώ;Καλησπέρα-καλησπέρα! Βασίλη μου καλά έκανες και ανασκουμπώθηκες και δίνεις απαντήσεις,που πίστεψέ με δεν καλογνωρίζω...(Κρεβατωμένη με ψιλοπυρετό και συνάχι,συγχωρήστε με!) Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά Αντώνη μας,είναι πως τα δέντρα της πρώτης φωτογραφίας,που βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο και έχουν πιο κίτρινο χρώμα,είναι καρυδιές!Το θυμάμαι καλά,καθώς και τα μαυρισμένα παιδικά μου χέρια,όταν "κλέβαμε" καρύδια,τα ξεφλουδίζαμε,σπάγαμε τον καρπό τους,τα ξαναξεφλουδίζαμε (έχεις φάει φρέσκα καρύδια;μεγάλη νοστιμιά και τελείως διαφορετική γεύση!)και τα τρώγαμε πιτσιρίκια σαν ήμασταν.Το δεύτερο που θυμάμαι,είναι πως στο βουνό πίσω,μαζεύαμε φουντούκια(να το δεύτερό σου όνομα:φουντουκιά)και το τρίτο πως από το ίδιο σημείο κόβαμε κέδρους για να φτιάξουμε την μπουμπούνα της αποκριάς...Μην με ρωτάς άλλο,μπορεί να είναι και κάποιες από τις απαντήσεις του Βασίλη μας μέσα. Όπως θα καταλάβατε,είναι η γειτονειά που μεγάλωσα και με τις ερωτήσεις σου Αντώνη με ξαναγύρισες πίσω σε μερικές από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου!
Μαριάννα μου, Είσαι μια μεγάλη καρδιά...Τόσο όμορφος άνθρωπος, με την καλή σου την κουβέντα που δεν την τσιγκουνεύεσαι ποτέ,με το πλατύ σου το χαμόγελο και,και,και... Θερμά σε ευχαριστώ για την αφιερωση ετούτη και εύχομαι η ζωή σου να είναι γεμάτη από αγαπημένα χαμόγελα και ποίηση αληθινή! Σε αληθινές συναντήσεις εύχομαι:)))
Βασίλη μου, Μπορεί να πεί κανείς πως είμαστε και λιγάααακι κοντοχωριανοί,έ; Αααααα... τι διαβάζω! Δρένια! Ναι και απο αυτό,χαχαχα...έχω μια φωτογραφία απο τους καρπούς του,τα είχε μαζέψει ο πατέρας μου τις προάλλες απο το ίδιο βουνό.Θα βάλω την φωτογραφία Βασίλη για σένα σήμερα!Ευχαριστώ για την πολύτιμή σου βοήθεια,σε φιλώ:)))
Για το φούξια θαμνάκι,δεν ξέρω να πω τίποτα,παρά μόνο πως με μαγεύει το χρώμα του κάθε χρόνο τέτοια εποχή!Βρίσκεται σε μιά διαχωριστική λωρίδα,πολύ κεντρικού σημείου της πόλης μας και το ομορφαίνει μαγικά! ;-)
Καλησπερα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν σου ειναι ευκολο, μπορεις να γραφεις τι ειναι αυτα που βλεπουμε;
Γιατι υπαρχουν και καποιοι ασχετοι σαν και μενα, που δεν γνωριζω παρα μονο τα πολυ βασικα.
:)
Ωωωωω... ευχαριστώ για την απέραντη χαρά και τη μεγάλη τιμή, αγαπημένη μου φίλη! Οι φωτογραφίες σου που είναι ιδωμένες με τα μάτια της ψυχής σου με συναρπάζουν και με συγκινούν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν έχω εικόνες να σου χαρίσω Ντινάκι μου κι έτσι σου αφιερώνω ένα ποίημα φθινοπωρινό του Νερούδα που είχα μεταφράσει στα Φθινόπωρα των Ποιητών και που το αγαπώ πολύ...
Ποίημα 6
Σε θυμάμαι όπως ήσουν το τελευταίο φθινόπωρο.
Ήσουν γκρίζος μπερές και καρδιά σε γαλήνη.
Στα μάτια σου τσακώνονταν του δειλινού οι φλόγες.
Και τα φύλλα έπεφταν στο νερό της ψυχής σου.
Κολλημένη στα μπράτσα μου σαν αναρριχητικό,
τα φύλλα μάζευαν την αργή και ήρεμη φωνή σου.
Φωτιά της έκπληξης όπου η δίψα μου καίγεται.
Γλυκός γαλάζιος υάκινθος πλεγμένος στην ψυχή μου.
Νιώθω να ταξιδεύω στα μάτια σου σ' απόμακρο φθινόπωρο:
γκρίζος μπερές, φωνή πουλιού και καρδιά σπιτική
όπου μετανάστευαν οι πιο βαθιές λαχτάρες μου
κι έπεφταν τα φιλιά μου ζωηρά σαν κάρβουνα.
Από καράβι ουρανός, από τον κάμπο λόφοι.
Η θύμησή σου είν' από φως, από καπνό, από λιμνούλα σε γαλήνη!
Πιο πέρα από τα μάτια σου φλεγόντουσαν τα δειλινά.
Φύλλα ξερά φθινοπωρινά στροβιλιζόνταν στην ψυχή σου.
Pablo Neruda, 1924
Με όλη μου την αγάπη και τη φιλία!
εκεί...
ΑπάντησηΔιαγραφήόπου φύλλα του φθινοπώρου...
να ξεθωριάζουν σε ποικιλία χρωμάτων...
ως ανάμνηση χρώματος πράσινου...
να πέφτουν σε γη...
να γεννιέται η ελπίδα μωβ...
υπέροχα τα χρώματα φθινοπώρου συνθέτουν οι φωτογραφίες σου!!!!
Αντωνη,στην πρώτη φωτογραφία είναι κουτσ'πές,μέλια,φτιλιάδια,γαβριές,
ΑπάντησηΔιαγραφήφιλιουριές και δρένια!!!
Κατάλαβες;:)))
χαχαχαχχαχα τι ειναι αυτα Βασιλη;
ΑπάντησηΔιαγραφή:)
Αντωνη,ήταν οι ονομασίες δεντρων του δασους στο ιδιωμα του χωριού μου:)
ΑπάντησηΔιαγραφήπάρε τωρα και τις επίσημες ονομασίες,όσες δεν ξερει θα τις βρεις και στο ιντερνετ:Κουταουπιά,μελιά,φτελια,
γαυρος(οχι ο δικος σου,ε!:)),
φλαμουριά,βελανιδιά...πόσα ήξερες;
Κι αυτή η οικοδεσποινα που ειναι,να μας πει τις καστοριανές ονομασίες;
ΑπάντησηΔιαγραφήΙδεα δεν εχω Βασιλη, εκτος της βελανιδιας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΗ μελια τι βγαζει;
Ο γαυρος τι ειναι;
Αντωνη,και τα δυο ειναι δεντρα του δάσους,αγαπημενη τροφή αιγοπροβατων,δε δινουν καρπό φαγωσιμο,το ξύλο της μελιάς πολυ σκληρό και ελαστικο,φκιάχναμε μ'αυτό σφεντόνες,ο γαυρος(ειπαμε καμια σχεση με το θρύλο:)),σκληρό ξύλο,ιδανικο για...ξύλο ,γι αυτό και στο χωριό μου λεγανε,
ΑπάντησηΔιαγραφή"ε,ρε,γαυριά που σου χρειάζεται:))
δες περισσοτερα
http://www.eoskaterinis.gr/index.php?option=com_content&view=article&id=6:2010-03-06-21-17-33&catid=7:2010-03-06-21-13-20&Itemid=8
και http://www.coupaki.gr/koupaki/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=39&Itemid=77
Πού εισαι,βρε οικοδέσποινα;:))
Βρε-βρε,τι γίνεται εδώ;Καλησπέρα-καλησπέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΒασίλη μου καλά έκανες και ανασκουμπώθηκες και δίνεις απαντήσεις,που πίστεψέ με δεν καλογνωρίζω...(Κρεβατωμένη με ψιλοπυρετό και συνάχι,συγχωρήστε με!)
Το μόνο που μπορώ να πω με σιγουριά Αντώνη μας,είναι πως τα δέντρα της πρώτης φωτογραφίας,που βρίσκονται σε δεύτερο πλάνο και έχουν πιο κίτρινο χρώμα,είναι καρυδιές!Το θυμάμαι καλά,καθώς και τα μαυρισμένα παιδικά μου χέρια,όταν "κλέβαμε" καρύδια,τα ξεφλουδίζαμε,σπάγαμε τον καρπό τους,τα ξαναξεφλουδίζαμε (έχεις φάει φρέσκα καρύδια;μεγάλη νοστιμιά και τελείως διαφορετική γεύση!)και τα τρώγαμε πιτσιρίκια σαν ήμασταν.Το δεύτερο που θυμάμαι,είναι πως στο βουνό πίσω,μαζεύαμε φουντούκια(να το δεύτερό σου όνομα:φουντουκιά)και το τρίτο πως από το ίδιο σημείο κόβαμε κέδρους για να φτιάξουμε την μπουμπούνα της αποκριάς...Μην με ρωτάς άλλο,μπορεί να είναι και κάποιες από τις απαντήσεις του Βασίλη μας μέσα.
Όπως θα καταλάβατε,είναι η γειτονειά που μεγάλωσα και με τις ερωτήσεις σου Αντώνη με ξαναγύρισες πίσω σε μερικές από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου!
Μαριάννα μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΕίσαι μια μεγάλη καρδιά...Τόσο όμορφος άνθρωπος, με την καλή σου την κουβέντα που δεν την τσιγκουνεύεσαι ποτέ,με το πλατύ σου το χαμόγελο και,και,και...
Θερμά σε ευχαριστώ για την αφιερωση ετούτη και εύχομαι η ζωή σου να είναι γεμάτη από αγαπημένα χαμόγελα και ποίηση αληθινή!
Σε αληθινές συναντήσεις εύχομαι:)))
Δέσποινα,
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ λόγος σου,απίστευτα ποιητικός...Χαίρομαι που σε συναντώ!
Φιλί;
Βασίλη μου,
ΑπάντησηΔιαγραφήΜπορεί να πεί κανείς πως είμαστε και λιγάααακι κοντοχωριανοί,έ;
Αααααα... τι διαβάζω! Δρένια! Ναι και απο αυτό,χαχαχα...έχω μια φωτογραφία απο τους καρπούς του,τα είχε μαζέψει ο πατέρας μου τις προάλλες απο το ίδιο βουνό.Θα βάλω την φωτογραφία Βασίλη για σένα σήμερα!Ευχαριστώ για την πολύτιμή σου βοήθεια,σε φιλώ:)))
Για το φούξια θαμνάκι,δεν ξέρω να πω τίποτα,παρά μόνο πως με μαγεύει το χρώμα του κάθε χρόνο τέτοια εποχή!Βρίσκεται σε μιά διαχωριστική λωρίδα,πολύ κεντρικού σημείου της πόλης μας και το ομορφαίνει μαγικά!
ΑπάντησηΔιαγραφή;-)