Τετάρτη 18 Μαΐου 2011

Μόσταρ- και το ιστορικό γεφύρι της.

(Το παρακάτω σχόλιο,ανήκει σε  @φίλο-αναγνώστη- μπλόγερ, και θα το διαβάσετε ολόκληρο, αν πάτε στην φόρμα των σχολίων)


"Η πρώτη εντύπωση,το παραδοσιακό στοιχείο εμφανές αλλά,και φοβερή πρόκληση: Ο Τίτο σαν σουβενίρ ή παλαιόν υλικόν και η κόκα κόλα σε πρώτο πλάνο να θυμίζει πως,εδώ είμαι και τόσοι τόνοι πολεμικού υλικού που καταναλώθηκαν (ονόματα δε λέμε) δεν πήγαν χαμένοι. Απλά,σε ένα παιχνίδι- μάχη ζωής, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι...Και εμείς απλά καταγράφουμε την πραγματικότητα σαν ανέμελοι (?) τουρίστες...Αχ, αυτή η ανυπόταχτη καρδιά,δεν λέει να ηρεμήσει και η μνήμη μας σε διαρκή εγρήγορση.Και το χειρότερο για εκείνη, είναι που δεν ξεχνάει!"






















Το ιστορικό γεφύρι της πόλης  Μόσταρ (Βοσνία) που το σεβάστηκαν και οι δύο παγκόσμιοι πόλεμοι.Ατύχησε στον πρόσφατο πόλεμο της πρώην Γιουγκοσλαβίας,(με τα σημάδια ακόμα νωπά), και καταστράφηκε από τους εμφύλιους βομβαρδισμούς.Αποκαταστάθηκε επιτυχώς με το τέλος του πολέμου και αποτελεί πια μνημείο όλης της ανθρωπότητας καθώς τελεί υπό την προστασία της Ουνέσκο.

12 σχόλια:

  1. μαγεύτηκα !!!!

    εύχομαι και άλλα όμορφα ταξίδια :))

    (((*)))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ποδονίφτης,
    να ευχηθώ και σε σένα πολλά και καλά ταξίδια κορίτσι μου!
    Φιλί μεγάαααλο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Υπέροχες φωτογραφίες !!!
    Αλλά και πολύ γραφικός τόπος !!!
    Περιμένω κι άλλες...
    Πολλά φιλιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Υπέροχες οι εικόνες που μας μετέφερες αλλά και η παραδοσιακή αρχιτεκτονική της περιοχής.
    Καλό απόγευμα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. υπέροχη η βόλτα... που κατάφερες
    και μας πήρες έστω για λίγο μαζί σου... η εικόνα της γέφυρας θα μείνει μάλλον για κάμποσο στο μυαλό μου! ευχαριστώ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Και τερπνόν και ωφέλιμον! Ταξιδάκι, λοιπόν, agrampelli!!!! Γιατί όχι. Η πρώτη εντύπωση, το παραδοσιακό στοιχείο εμφανές αλλά, και η φοβερή αντίθεση-πρόκληση: Ο Τίτο σαν σουβενίρ ή "παλαιόν υλικόν" και η coca cola σε πρώτο πλάνο να θυμίζει πως, εδώ είμαι και τόσοι τόνοι πολεμικού υλικού που καταναλώθηκαν (ονόματα δε λέμε) δεν πήγαν χαμένοι. Απλά, σε ένα παιχνίδι-μάχη ζωής, υπάρχουν νικητές και ηττημένοι... Κι εμείς (εσύ), απλά, καταγράφουμε την πραγματικότητα σαν ανέμελοι(?) τουρίστες. Αχ, αυτή η ανυπόταχτη καρδιά, δε λέει να ηρεμήσει και η μνήμη μας (μου) σε διαρκή εγρήγορση! Και το χειρότερο για εκείνη, είναι που δεν ξεχνάει!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. magda,
    σε μερικά μέρη είναι όλα αλλιώτικα και άκρως γοητευτικά!Καλησπέρα σου:))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. photoioanina,
    νάσαι καλά, ευχαριστώ!
    :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ανώνυμος,
    αν το κατάφερα,χαίρομαι πολύ...γιατί πράγματι εκεί,σε ετούτο το γεφύρι,ένοιωσα μια ενέργεια και μια μυστηριώδη έλξη,που δεν μπόρεσα να εξηγήσω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Χρήστο,
    πολύ συχνά,τα εξαιρετικά σχόλια των επισκεπτών μου κερδίζουν την καρδιά!Το δικό σου σχόλιο,λέει με λόγια,όσα θέλησα χωρίς να το καταλάβω να σας μεταφέρω με τις φωτογραφίες που είδατε μόλις... σ ευχαριστώ!Λέω να το προσθέσω στην παραπάνω ανάρτηση...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. Λύκε μου,
    ελπίζω να σε ικανοποίησα με τον αριθμό τους!έβαλα παραπάνω φωτογραφίες απ' όσο σχεδίαζα,σαν οπαδός του "ουκ εν τω πολλώ το εύ", για χάρη σου...
    :))))
    Φιλιά καικαλησπέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσο απαλά πέφτουν τα ροδοπέταλα...

Μετέωρα