Παρασκευή 2 Μαΐου 2014

Μήλο-λούλουδα












10 σχόλια:

  1. Δεν γίνεται, θαρρώ, ν' αμφισβητήσει κανείς την καλλιτεχνία της Φύσης...
    Όντως "παραδεισένιες εικόνες"!!!
    Καλό Σαββατοκύριακο, Ντίνα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. παραμύθι: Το Μηλολούλουδο

    Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα Μηλολούλουδο που αποφάσισε να φύγει από το κλαρί του δένδρου και να ταξιδέψει. Έτσι στο πρώτο δυνατό αεράκι σήκωσε τα φυλλαράκια του και τσουπ βρέθηκε στο μπαλκόνι ενός σπιτιού. Η νοικοκυρά, όμως, καθόλου δε συγκινήθηκε από την ομορφιά του και το πέταξε με τη βοήθεια της σκούπας στο φαράσι.
    Ξαφνικά το Μηλολούλουδο βρέθηκε σε μεγάλα σκοτάδια και μυρωδιές που δεν ήταν συνηθισμένο. Κάποια στιγμή άκουσε φωνές: νιαρ, νιουρ, νιαρρρρ... ένα τσούρμο γάτες έγδερναν τη σκουπιδοσακούλα και το Μηλολούλουδο έβγαλε μία φωνή χαράς: "Αχ! καθαρός αέρας!"
    Ένας γάτος με πλουμιστή ουρά σε αποχρώσεις του γκρι και του καφέ κοίταξε το Μηλολούλουδο και είπε; "Νιάρ! φύγε γρήγορα γιατί σε λίγο έρχεται μία μηχανή που θα σε αλέσει και θα εξαφανιστείς για πάντα!
    "Πάρε με στη ράχη σου σε παρακαλώ" είπε το Μηλολούλουδο στο γάτο, που έδειχνε για αρχηγός της γατοπαρέας.
    "Ε, όχι και να στολιστώ Μηλολούλουδο, κοτζάμ γάταρος! Θα σε πάρει η Ζιζί, η φιλενάδα μου, που της αρέσουν τα στολίδια!"
    Έτσι κι έγινε και το Μηλολούλουδο ξέφυγε από το μεγάλο κίνδυνο. Η Ζιζί ξετρελάθηκε μαζί του και κουνιόταν με καμάρι στις υπόλοιπες γάτες, αφού ήταν η μόνη που είχε ένα τόσο όμορφο στολίδι πάνω της. Μα η ευτυχία δεν κράτησε πολύ αφού οι γάτες ζήλεψαν και όρμισαν να της πάρουν το Μηλολούλουδο. Έτσι καθώς έτρεχε η Ζιζί να ξεφύγει το Μηλολούλουδο έπεσε κάτω και κρύφτηκε για προστασία κάτω από ξερές πευκοβελόνες.
    "Α! Τι όμορφο Μηλολούλουδο, είπε ένα αγόρι που πέρναγε και για παιχνίδι κλότσαγε τις πευκοβελόνες. "Ευτυχώς που δε σε πάτησα! Θα σε πάρω και θα σε βάλω στο βιβλίο μου να σε αποξηράνω! Είσαι πολύ όμορφο!" Το Μηλολούλουδο, όμως ένιωθε ότι είχε μία ανώτερη αποστολή να εκτελέσει. Μία φωνούλα του το έλεγε και έπρεπε να την ακούσει. Δραπέτευση άμεσα, λοιπόν! Μα πως που το αγόρι το κράταγε στη χούφτα του; Τότε το Μηλολούλουδο ζήτησε από τον ιδρώτα να συνεργαστεί μαζί του. Έτσι κι έγινε! Ο ιδρώτας πήγε στα χέρια του αγοριού και το Μηλολούλουδο ζεστάθηκε, έτσι απελευθερώθηκε το άρωμα του και το αγόρι άνοιξε την ιδρωμένη χούφτα για να μυρίσει το εξαίσιο άρωμα. "αααα..ψουυυυ!!!" και το Μηλολούλουδο βρέθηκε πάνω στο στήθος μιας κοπέλας. Το αγόρι έγινε κατακόκκινο όταν είδε την κοπέλα, με αμηχανία πέρναγε τα δάκτυλα στα μαλλιά του και φύσαγε τη μύτη για να μη τη σκουπίσει με το μανίκι του και γίνει ρεζίλι μπροστά της. Η κοπέλα έπιασε το Μηλολούλουδο απαλά και έβγαλε από από το τσαντάκι της ένα χαρτομάντιλο. Του το έδωσε και τα μάτια του αγοριού πήραν χρώμα ανακούφισης. "Μπορώ να το κρατήσω;" Ρώτησε το κορίτσι. "Μπορείς"
    Χαμογέλασαν αμοιβαία.
    Το Μηλολούλουδο βρέθηκε δίπλα στο μαξιλάρι της κοπέλας και ένιωθε όμορφα να αφουγκράζεται τα όνειρα της.

    "ένας χρόνος μαζί"
    "ναι!"
    "δες..."
    μία όμορφη ξύλινη κασετίνα άνοιξε
    "το κράτησες;"

    Το φιλί τους είχε άρωμα Μηλολούλουδου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσο απαλά πέφτουν τα ροδοπέταλα...

Μετέωρα