ένα παραμύθι υπέροχο, υπέροχο, με μία μηλιά που διάβασα στο blog μιας κοπέλας που τη λένε Αγράμπελη, μία φωτογραφία με το κυκλάμινο και η χώρα του ονείρου με οδήγησαν στην ιστορία για το κυκλάμινο και το τσακισμένο καράβι, καλή ανάγνωση!
Μια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα τσακισμένο καράβι, όλο του το σώμα βρισκόταν σε μια παραλία προφυλαγμένη από ανθρώπινα βήματα. Αν και τσακισμένο τα χρώματα πάνω του ήταν ακόμη όμορφα, ιδιαίτερα το γαλάζιο. Η πρύμνη του ήταν χωμένη στο βράχο, μα ακόμη διατηρούσε την ανεξαρτησία της, αφού ο ήλιος έκαιγε το θαλασσοδαρμένο ξύλο και μέσα στο εκτυφλωτικό φως ανέμιζαν όλες οι αγέρωχες ιστορίες του καραβιού.
Στις σχισμές του βράχου κατοικούσαν κυκλάμινα και όσο μπόι τους έλειπε το είχαν περηφάνια. Από την προνομιούχα θέση στο ύψωμα αγνάντευαν όλο τον ορίζοντα. Το σώμα τους παλλόταν με τη βοήθεια του αέρα και οι φωνούλες τους έφταναν ως ευχάριστο βουητό στα αυτιά του κόσμου. Προάγγελοι της Άνοιξης τα τυχερά κυκλάμινα, δημιουργημένα για μηνύματα ελπίδας.
Μα όπως πάντα ορίζει η μαγεία της ζωής ένα κυκλάμινο ήταν διαφορετικό. Ήταν ολόιδιο με όλα τα κυκλάμινα, μα διαφορετικό, πολύ διαφορετικό, γιατί είχε ερωτευθεί το τσακισμένο καράβι. Ένα τόσο δα κυκλάμινο να αγαπά ένα τσακισμένο καράβι. Για φαντάσου!
"Τι όμορφο γαλάζιο χρώμα!", άπλωνε τη φωνούλα του το κυκλάμινο στο τσακισμένο καράβι και περίμενε ανταπόκριση. Μάταια, όμως, το καράβι είχε χαθεί στη βουή των ονείρων. " Τα λουλούδια με τα λουλούδια και τα τσακισμένα καράβια εκεί που ανήκουν" είπε ένας σκορπιός στο πέρασμα του. Το κυκλάμινο πολύ λυπήθηκε, δεν ήταν συνηθισμένο στην ωμή οπτική. "σκορπιέ, εγώ είμαι μια προπέλα για το τσακισμένο καράβι! Είμαι μια προπέλα! Ακούς? Είμαι..." '' είσαι ένα κυκλάμινο κι εγώ ένας σκορπιός! Ξύπνα! Κάθε ένας έχει μία θέση, ένα ρόλο κι εσύ είσαι λουλούδι κυκλάμινο κι εγώ είμαι σκορπιός και αυτό είναι ένα τσακισμένο καράβι σε μία ερημική παραλία!" Ο σκορπιός συνέχισε την πορεία του και τότε το κυκλάμινο φώναξε: " Στάσου! Στάσου σε παρακαλώ για λίγο! Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις! Μείνε, στάσου!" Σάστισε ο σκορπιός και ανέβαλλε το δρόμο του για λίγο. " σκορπιέ, η ζωή μου δεν έχει νόημα έτσι, σε παρακαλώ κόψε το κοτσάνι μου με την ουρά σου και μετά φύγε! Κάνε μου αυτή τη χάρη, τα λουλούδια δεν τα πιάνει το δηλητήριο, θα ζήσω, θα ζήσω ελεύθερο! Κάνε μου αυτή τη χάρη!" Και ο σκορπιός έσκυψε με κατανόηση το κεφάλι και τσαφ έκοψε το κυκλάμινο από τη ρίζα...
Με το πρώτο αεράκι το ελεύθερο κυκλάμινο πέταξε και βρέθηκε κοντά στον προορισμό της ζωής του. Μέσα στο τσακισμένο καράβι. Και το καράβι ξύπνησε από το λήθαργο, το κυκλάμινο έγινε η προπέλα του, γιατί το πίστευε και η αγάπη τους έμεινε αιώνια και αμάραντη όπως γίνεται πάντα στην ανιδιοτελή αγάπη!
%2B.jpg)
%2B.jpg)
%2B.jpg)
Κυκλάμινο !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΈνα, πολύτιμο και με τρία θαυμαστικά :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΣχόλιο μοναδικό :))
ένα παραμύθι υπέροχο, υπέροχο, με μία μηλιά που διάβασα στο blog μιας κοπέλας που τη λένε Αγράμπελη, μία φωτογραφία με το κυκλάμινο και η χώρα του ονείρου με οδήγησαν στην ιστορία για το κυκλάμινο και το τσακισμένο καράβι, καλή ανάγνωση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜια φορά κι ένα καιρό ήταν ένα τσακισμένο καράβι, όλο του το σώμα βρισκόταν σε μια παραλία προφυλαγμένη από ανθρώπινα βήματα. Αν και τσακισμένο τα χρώματα πάνω του ήταν ακόμη όμορφα, ιδιαίτερα το γαλάζιο. Η πρύμνη του ήταν χωμένη στο βράχο, μα ακόμη διατηρούσε την ανεξαρτησία της, αφού ο ήλιος έκαιγε το θαλασσοδαρμένο ξύλο και μέσα στο εκτυφλωτικό φως ανέμιζαν όλες οι αγέρωχες ιστορίες του καραβιού.
Στις σχισμές του βράχου κατοικούσαν κυκλάμινα και όσο μπόι τους έλειπε το είχαν περηφάνια. Από την προνομιούχα θέση στο ύψωμα αγνάντευαν όλο τον ορίζοντα. Το σώμα τους παλλόταν με τη βοήθεια του αέρα και οι φωνούλες τους έφταναν ως ευχάριστο βουητό στα αυτιά του κόσμου. Προάγγελοι της Άνοιξης τα τυχερά κυκλάμινα, δημιουργημένα για μηνύματα ελπίδας.
Μα όπως πάντα ορίζει η μαγεία της ζωής ένα κυκλάμινο ήταν διαφορετικό. Ήταν ολόιδιο με όλα τα κυκλάμινα, μα διαφορετικό, πολύ διαφορετικό, γιατί είχε ερωτευθεί το τσακισμένο καράβι. Ένα τόσο δα κυκλάμινο να αγαπά ένα τσακισμένο καράβι. Για φαντάσου!
"Τι όμορφο γαλάζιο χρώμα!", άπλωνε τη φωνούλα του το κυκλάμινο στο τσακισμένο καράβι και περίμενε ανταπόκριση. Μάταια, όμως, το καράβι είχε χαθεί στη βουή των ονείρων.
" Τα λουλούδια με τα λουλούδια και τα τσακισμένα καράβια εκεί που ανήκουν" είπε ένας σκορπιός στο πέρασμα του. Το κυκλάμινο πολύ λυπήθηκε, δεν ήταν συνηθισμένο στην ωμή οπτική.
"σκορπιέ, εγώ είμαι μια προπέλα για το τσακισμένο καράβι! Είμαι μια προπέλα! Ακούς? Είμαι..."
'' είσαι ένα κυκλάμινο κι εγώ ένας σκορπιός! Ξύπνα! Κάθε ένας έχει μία θέση, ένα ρόλο κι εσύ είσαι λουλούδι κυκλάμινο κι εγώ είμαι σκορπιός και αυτό είναι ένα τσακισμένο καράβι σε μία ερημική παραλία!"
Ο σκορπιός συνέχισε την πορεία του και τότε το κυκλάμινο φώναξε:
" Στάσου! Στάσου σε παρακαλώ για λίγο! Εσύ μπορείς να με βοηθήσεις! Μείνε, στάσου!"
Σάστισε ο σκορπιός και ανέβαλλε το δρόμο του για λίγο.
" σκορπιέ, η ζωή μου δεν έχει νόημα έτσι, σε παρακαλώ κόψε το κοτσάνι μου με την ουρά σου και μετά φύγε! Κάνε μου αυτή τη χάρη, τα λουλούδια δεν τα πιάνει το δηλητήριο, θα ζήσω, θα ζήσω ελεύθερο! Κάνε μου αυτή τη χάρη!" Και ο σκορπιός έσκυψε με κατανόηση το κεφάλι και τσαφ έκοψε το κυκλάμινο από τη ρίζα...
Με το πρώτο αεράκι το ελεύθερο κυκλάμινο πέταξε και βρέθηκε κοντά στον προορισμό της ζωής του. Μέσα στο τσακισμένο καράβι. Και το καράβι ξύπνησε από το λήθαργο, το κυκλάμινο έγινε η προπέλα του, γιατί το πίστευε και η αγάπη τους έμεινε αιώνια και αμάραντη όπως γίνεται πάντα στην ανιδιοτελή αγάπη!
Ποδονίφτης 14.4.15
Μα, τι όμορφη ιστορία, τόσο τρυφερή και γλυκειά!
ΔιαγραφήΤο δικό μου κυκλάμινο, σου γνέφει με το πιό ωραίο του χρώμα :)