Σάββατο 9 Ιουλίου 2011

όταν ήμασταν παιδιά,ένας ηταν ο "κλέφτης"!



9 σχόλια:

  1. Τους άλλους κλέφτες να προσέχεις αυτοί είναι και αθώοι και πανέμορφα ζωντανεμένοι απ' το φακό της μηχανής σου...
    Πάντα τέτοιες εντυπωσιακές φωτογραφίες εύχομαι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Αντώνη,
    μου "κλέβει" βρε την καρδιά το σχόλιό σου!
    :))

    να έχεις ένα όμορφο απόγευμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Νά 'μαστε πάλι εδώ!!!Βλέπω νέες αλλά λίγες αναρτήσεις και πολύ καλές προσπάθειες! Μπράβο Αγράμπελλη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Kαι μας λέγανε να προσεχουμε,μην μπει στ'αυτιά μας και...βουλώσουνε:)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Τα φυσούσαμε, να τα πάρει ο άνεμος και γέμιζε ο τόπος χνούδια.
    Χνούδια και όνειρα…
    Δε θυμάμαι αν κάναμε κι ευχές.
    Eκείνα τα χρόνια οι ευχές δεν είχαν λόγο ύπαρξης.
    Όλα ήταν δυνατά.
    Αρκεί να πίστευες σ’ αυτά.

    Ναι, Κλέφτες τα λέγαμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χρήστο,
    ευχαριστώ για την καλοπροαίρετη παρουσία σου,και για το χαμόγελο του σχολίου σου...καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βασίλη,
    είδες πως ξετρυπώνουνε οι αναμνήσεις...και ξεχύνονται,σαν τους "κλέφτες" στον αέρα;-)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μηθυμναίος,
    και τόσο αέρινα και γρήγορα χάνονταν στο ουρανό...όπως και τα όνειρά μας...
    (εξαιρετικές οι φωτογραφίες σας...γιατί χωρίς σχόλια; δεν μπορώ ή δεν επιτρέπεται;)
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Σας ευχαριστώ!
    Και οι δικές σας είναι απίθανες!

    Απλά, καλή μου Αγράμπελη, για κάποιο διάστημα θα μείνουν κλειστά τα σχόλια, λόγω διάθεσης.
    Κάποια στιγμή θα επανέλθουν.

    Μέχρι τότε να είστε καλά και να περνάτε όμορφα! Και, φυσικά να μας χαρίζετε τις υπέροχες φωτογραφίες σας!

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Όσο απαλά πέφτουν τα ροδοπέταλα...

Μετέωρα